Beroep: pompier

De hoorn had nog maar net het telefoontoestel gekust, of het ding steigerde bliksemsnel opnieuw met opgeheven poten, target: mezelf en mijn zielerust. Dezelfde stem: "Ja jong, ik vrees dat ge dat toch maar beter opnieuw zoudt maken, ze. 1 - 0, you lose."

[Ergens in Egypte 4000 jaar geleden legt een slaaf de laatste steen op de top van de piramide, om enkele luttele seconden later alle botten in zijn uitgedroogd lijf te breken. Het woord "slavenlawine" wordt terstond in de Dikke Van Ramses opgenomen onder de betekenis '1. brute pech, jongeman' -- 2.'Nijlslibpest' -- 3. 'waardeloos labeur'.]

De wanhoop schuurde met zwaailichten mijn keel binnen en sloeg zijn verroeste handboeien rond mijn stembanden. De verstomming duurde een secondenlange eeuwigheid en fnuikte elke tik van de klok. Nog voordat mijn lippen de ronde vorm van "Opnieuw?" konden aannemen, lag de hoorn aan de overkant al in een innige omhelzing met zijn toestel - eeuwige liefde langs een sierlijk krullende navelstreng. Toch zo anders dan de ijle pogingen om langs ondergrondse kabels te liefkozen.

[Die bieptoon deed denken aan die afwijzing toen op de parking, terwijl de mannen schaterlatend en straalbezopen achter het caferaam geplet mijn afgang aanschouwden.]

Op dat eigenste ogenblik rinkelde de GSM met de vraag 'of ik even naar boven kon komen', kreeg ik een MailerDaemon in mijn inbox, moesten die PDFs nu toch in JPG, werd een bestelling doorgefaxt en werd het Koninklijk Paleis belaagd door twee bollen die van het Atomium waren afgerold. "Goeiedag, ik heet Bram, en ik blus brandjes."

Waarom?
Omdat ik mijn boterham moet verdienen?

Ik begin een moestuin.

waarom, werken, job, stress, onzin, tleven