Voorwaar

Een gigantisch gebrek aan tijd en al even oneindige drang naar cryptiek, daar hoog in de ijzige toren, waar het na al die eeuwen nog altijd naar turf en offerbloed ruikt, maar vooral de hang naar die drie punten [dot dot dot] waarin ik nog altijd uw lippen proef, gij die tientallen schermen en al evenveel toetsenborden van mij verwijderd in uw haar prult, pruilmondje bij de ijskreim en ding dang dong naar buiten stormen in de zomer, ik proef de regen nu al en denk aan mijn moeder toen ze nog rookte en de rode rozen in haar tuin liefhad, ach verdomme laat mij u kussen, alleen maar kussen want ik wil het niet hebben over uw of mijn hartezeer, nee, ik wil u kussen, mijn handen in uw haar gewikkeld, gewrongen zoals die van een boerin in de oostvlaamse Leieklei; en voel mij dan toch, verdomme!

BANG!

"BANG!" schreeuwde de deur en bracht me jou met je bries rondom je enkels - centrale verwarming on - the - mooooove. Ik hoorde de melk klotsen in je borsten en wilde terug drinken.

Recap

Toch raar dat wanneer ik het woord 'recap' schrijf, ik denk aan 'nightcap' en aan alleenstaande cruise-toeristen op weg naar Acapulco. Dit alles op de Love Boat uiteraard. Ik heb altijd een beetje van een crush gehad op die meid met haar kort haar. Heette ze niet Julie? Meisjes met kort haar, zalig. Zeker als ze zo'n afgesneden froufrou hebben. Frou Frou is trouwens ook de naam van een zangeres. Goeie muziek, best wel.

Maar 'recap' dus.
Wat heb ik tijdens mijn lange virtuele stilte ondervonden?

1. dat een mens niet verandert
2. dat Willy's en Marjetten mij absoluut niet kan bekoren (ook al ben ik een rasechte Oost-Vlaming).
3. dat gebrek aan slaap nefast is
4. dat mijn job zuigt

U weze gegroet!

Annelies beckheid op een stokje

Zeventig procent van alle hits op deze (dit?) blog komt hier via deze google search. Het is al Annelies Beck wat de klok slaat. Dat het bezoekersaantal van deze webstek tot voor kort op zondag vooral ongekende hoogten kende, is niet verwonderlijk. Miss Beck presenteert De Zevende Dag. Nu met de verkiezingen in aantocht is dat de hele week door. Een bevallige jongedame, zoveel is zeker. Maar als half Vlaanderen haar plat begint te googelen, dan vergaat mijn DORST. (in alle mogelijke betekenissen). Het is niet meer mijn klein geheimpje, zoals dat ook bij deze schijf het geval was. Die elitaristische arrogantie die ik in mezelf waarneem doet mij denken aan dat werk van Ben (aka Benjamin Vautier) in het Centre Pompidou (foto). Wat een eerlijkheid! (van Ben, he, niet van mij)

benjamin, vautier, ben

Blind

Blind, Magali Nougarede

Willy's en Marjetten

Joenges, tien seconden bits en pieces gezien en al moeten lachen.

Prehistorische software: Back from the dead

Ik zeg vaak dat ik secretaresse ben, een ietwat zelfkastijdende omschrijving van mijn job, dat wel. Kantoormens ware beter geweest. Hoe het ook zij, de volledige administratie van dat kantoor steunt op één welbepaald prulletje software. Geconcipieerd door mensen met stopzinnetjes als "Windows? Meneer heeft teveel geld zeker?". Het resultaat is navenant: geen WYSIWYG, geen klikklikhophop, maar wel toetsencombinaties, modules en tiktokgrrmbl. Gebruiksvriendelijkheid nada null. Pijnlijk. Echt pijnlijk wordt het wanneer je macro's ontwikkelt en je -te laat- ontdekt dat het spel cAsE SeNsItIvE werkt. Gevolg: honderden ooit verwijderd gewaande producten komen terug tot leven. De baas is er niet goed van, gelooft niet meer in de IT-business, gelooft mij ook niet wanneer ik hem zeg dat het euvel mits de correcte macro op 1-2-3 terug verholpen kan worden. Tientallen pagina's rollen uit de printer, ready or not maar bewerkt met fluor-stiften zullen ze! Tot u zucht een mannelijke secretaresse.

0210

Wegens familiefeest (lees: een uur durende jaarmis om 10AM, onbekende grootnonkels en -tantes de handen schudden, porto drinken, om half twee aan het voorgerecht beginnen en 's avonds spelen met Nesquik-klodden in de chocomelk) kon ik er niet bijzijn. Dan maar naar JimTV kijken en met rock en pop ook hopelijk het volk zien versmelten. De hemelen waren er niet goed van.

Blog en blog is twee

Een virtuele rode loper voor Mr. Martin Pulaski en diens blog Hoochiekoochie.

U vraagt zich af waarom? Omdat we hier geen verheerlijkingen van het alledaagsdagdagelijkse te lezen krijgen, geen "ik verveel mij", of geen "eej, weetwel, enal". Niet dat ik er iets op tegen heb, maar ik heb er iets op tegen, begrijpt u? Of nee, dat mag ik niet zeggen, want eigenlijk ben ik ook soms zo. Misschien moet ik het zo stellen: Hoochiekoochie is niet zoals deze tweede paragraaf.

Leeg

Het Chinese karakter voor leeg betekent ook hemel. Als de hemel leeg is, dan is mijn maag de hemel. Het wordt dringend tijd voor een lawine. Aan aardbevingen anders geen gebrek. "Vervloekt weest gij, ontbijtloze."