.comment-link {margin-left:.6em;}

DORST.

29 september 2006

Blog en blog is twee

Een virtuele rode loper voor Mr. Martin Pulaski en diens blog Hoochiekoochie.

U vraagt zich af waarom? Omdat we hier geen verheerlijkingen van het alledaagsdagdagelijkse te lezen krijgen, geen "ik verveel mij", of geen "eej, weetwel, enal". Niet dat ik er iets op tegen heb, maar ik heb er iets op tegen, begrijpt u? Of nee, dat mag ik niet zeggen, want eigenlijk ben ik ook soms zo. Misschien moet ik het zo stellen: Hoochiekoochie is niet zoals deze tweede paragraaf.

Leeg

Het Chinese karakter voor leeg betekent ook hemel. Als de hemel leeg is, dan is mijn maag de hemel. Het wordt dringend tijd voor een lawine. Aan aardbevingen anders geen gebrek. "Vervloekt weest gij, ontbijtloze."

28 september 2006

Days of our Lives

Like sands through the hourglass, so are the days of our lives...




Wat een magistrale intro! Sommigen kunnen eraan verslaafd zijn, ik bén eraan verslaafd. "Days of Our Lives" is een vast ritueel geworden bij het opstaan; zonder kan ik niet aan de dag beginnen. Misschien is dat wel omdat die fluë glow waarmee gefilmd wordt zo sterk gelijkt op de lichtwaas die 's ochtends door de wimpers druppelt. Of misschien is het wel omdat de personages zo ver van mij af staan, dat ik denk dat ik nog droom. Lucid dreaming in broad daylight. Het is ook niet realistisch, die serie. Nu ik er zo over nadenk is Days of Our Lives eigenlijk een bombastische abstractie van de menselijke ziel en haar talloze dimensies. Het is zo'n serie die aliens zouden moeten bekijken als spoedcursus integratie op aarde. Een half uur Ecce Homo. En daarom, beste lezer, is Days of Our Lives kunst. Ecce homo.



27 september 2006

Mist

Alsof ie elk moment met zijn in bloed gedrenkte haren tevoorschijn kan komen, zijn armen een weinig wijd naast zijn zware romp. Kikvorsperspectief en tegenlicht. Of wie weet glijdt er straks een vinnig stuk vaartuig voorbij, de Keltische symbolen gekerfd in het pijnboomhout. Uitzoomen en de bergen laten zien.

26 september 2006

RIDGE IS DOOD!








Update:
Ik heb het over deze hier.

De man is trouwens ook rockster.

Caffeïnespinsels

Gisteren na een fulltime blauwe maandag nog moeten lesgeven: 3 uur avondschool. Lesgeven vraagt een soort attentieve energie die niet altijd even gemakkelijk op te roepen is. De moeilijkheidsgraad ervan is dan nog eens exponentieel zo groot op maandag, die eeuwig terugkerende bewallenogende maandag. De voorbije twee weken eindigde die dan ook pertinent met twee bruisende dafalgans op een mix van cola, frieten, stoofvleessaus en mayonaise. Late night fastfood en koppijn - teveel Hoppers verf gesnoven.

Gisteren was anders, gisteren stond de curve van mijn bioritme op hoog. Als een galactische stalagmiet! Een natural high kan je het bezwaarlijk noemen, hoewel die groene flesjes met achteraan het label van de cocacola-company ons van het tegendeel willen overtuigen. Geen dafalgans ditmaal, geen Frituur Julien, maar Tupperware, moeders spaghetti bolognaise en de overtuiging dat Canvas naarmate de nacht haar deuren sluit beter en beter wordt. Ik rolde mezelf letterlijk in bed, niet als een bejaarde vrouw (ziet u ergens een bedpan, meneertje?) maar als een kattenwelp die zich zinledig maakt met een bol garen. En ik dacht, ik maak hier iets mee, ik breibouw wat ik droom, en als ik wakker word dan rol ik verder uit bed, langs een wollen glijbaan, om uiteindelijk over de wollen weg met mijn wollen wagen te hobbelen. Te spinnen, zeg maar.

24 september 2006

Herfst

Mijn keel doet pijn, voelt schor aan, en dat woord doet mij dan weer denken aan boomschors, terwijl ik het eigenlijk over stoppen met roken wilde hebben. Mijn kop loopt mezelf voorbij, veranderlijk als de herfsthemel. Dat zeggen de vrouwen in Japan over het hart van de man. En met herfst komen we terecht bij gevallen bladeren. En met gevallen bladeren bij boomschors. De cirkel is terug betekenisloos vol.

19 september 2006

9/11 Mysteries (Full Length, High Quality)

Ecce.

17 september 2006

Ik ben het kotsbeu.

Laat me dan zien wat Mohammed voor nieuws heeft gebracht, dan zul je alleen kwaadaardige en onmenselijke dingen tegenkomen, zoals zijn opdracht het geloof dat hij predikte met het zwaard te verspreiden.

Een citaat, een voorbeeld, een 'uitnodiging tot dialoog' (!), een mediatieke blunder.
"Sorry, hier is een fax."

Ik kan er niet bij.
Ik kan er echt niet bij.

Ik word ook moedeloos als ik deze commentaren lees.
De joden, de Amerikanen, de moslims, ze passeren allemaal de revue.

Ik word nijdig als ik Coveliers bange blanke woorden hoor spreken.
Het interesseert mij geen knijt of de ambtenare voor mij nu haar hoofddoek draagt of niet, zolang ze haar werk maar goed doet.

Wat ik trouwens ook kotsbeu ben, is dat politiek correct gekak op Amerika.
De uitspraak van Daan over 9/11 bijvoorbeeld:

Het is raar genoeg een grappige herinnering. Ik lag met mijn vriendin en een vriend in bed, een beetje aan het luieren en bekomen van hectische dagen. CNN stond aan op de achtergrond. Toen het eerste vliegtuig insloeg, dacht ik 'eindelijk!' en ben ik een bak bier gaan halen. Mijn eerste reactie was: 'de Amerikanen krijgen een koekje van eigen deeg.' Het duurde een halfuur voor de omvang van de aanslagen doordrong. We hebben die dag nog wel vijf uur zoekgemaakt met zappen en discussiëren.

Of Raymond Van het Groenewoud:

‘Weg met Amerika':

Hamburgers en cola, ja dat wist u al
Maar kent u ook de oorzaak van het algemeen verval?
Kortzichtig denken, luidruchtig spreken
Eeuwig in one-liners blijven steken
Weg met Amerika! Weg met die boeren van Amerika
Weg met Amerika!
Weg met het kolonialisme van Amerika
Weg met dat lelijke, knauwende Engels
Al die Angelsaksische pretentie, arrogantie
Ja, een gloeiende pook in hun gat
En dat is dat
Weg met die rappers en hun eeuwige "fuck"
Weg met de verheerlijking van de stompzinnigheid
Inderdaad, fucking assholes, krijg het slingerschijt
Leve Italië, leve de mafia,
Weg met na-apen van Amerika
Verenigde Naties, lammetjes die blaten
Het zijn allen vazallen van de Verenigde Staten
Weg met Amerika! Weg met die boeren van Amerika
Weg met Amerika!
Weg met het imperialisme van Amerika
Hun voorgekauwde kleutercultuur
Vol van genante voorspelbaarheid
En Hollywoodmonsters van oppervlakkigheid
Dan zit je in België, daar loop je gebukt
Onder al die stupide en ook nog eens mislukte
Imitaties van onnozele Amerika-producten
Weg met Amerika! Weg met die boeren van Amerika
Weg met Amerika en zijn professionaliteit
Maskerade voor de ledigheid
Democratie, ammehoela!
We worden geknecht lijk een tamme poema
Huh, lelijke opkopers, ook van de vrijheid
Hun opgefokte, opgedrongen, betekenisloze vrijheid
Weet u wat er scheelt, weet u wat er scheelt?
De dictatuur van 't Amerikaanse vrijheidsbeeld, ja
Dat is wat er scheelt
Die dwaze macho's, moh vent, moh vent,
Die spelen nu al zestig jaar politie-agent
Weg met Amerika! Weg met die boeren van Amerika
Hun chewing-gum-flinkheid, hun schietgeweren
Hun plastic blonde wijven met het Pepsodent-gebit
En hun belachelijke Terminator
Full of shit
Het is namelijk nooit gedaan
Daar kan je op aan
Weg met die cowboys van de CNN
Het land dat de complexiteit niet erkent
Waar het denken is gestremd
Zet die boeren in hun hemd
Weg met die cowboys, leven de indianen!
Hier spreekt de laatste der Mohikanen
Ik ben van het Belgische, het Europese panel
En ik verzoek u: "Clear my channel! Clear my channel!"
Megalomane eencellige idioten
Kiss my ass, ja, kus mijn kloten
Weg met Amerika! Weg met die boeren van Amerika
Weg met Amerika! Weg met die boeren van Amerika

Weg met de stompzinnigheid, zegt ie dan.
Ik ben dat bange hokjesdenken kotsbeu.

Ik word er meer en meer van overtuigd dat dit een wereldwijde identiteitscrisis is.
Dat alles gebaseerd is op 'wie ben ik' en 'waar hoor ik thuis'.
Hoe meer verlicht dat huis is, hoe aangenamer toeven.
En dat allemaal omdat we in het donker leven.

Ik ben het kotsbeu.

16 september 2006

Eergisteren, gisteren en vandaag.

Ik was ze onlangs opnieuw tegengekomen, geheel toevallig vlak aan mijn voordeur. Achteraf maakte ik er het Lot van. Het hoorde zo. Gisteren op café geweest, vol bezette vrouwen. Zat voorbij haar deur gelopen. Op de deurbel stond haar naam naast die van een jongen. Vandaag alleen op het plein gekeken naar kindervoeten in de fontein, een hangende hondentong, een verloren ballon alsmaar hoger, zeven duiven en één stukje brood, wapperende rokken en lachende monden. Ik was gelukkig, denk ik. Nu is de avond aan me voorbij gevallen. Ik heb het stuk met de rode wolken gemist. De hemel heeft haar schemerlakens al opgetrokken. Misschien moet ik dat ook doen, het licht in de slaapkamer wel nog aanlaten, dan zie ik tenminste nog iets, daar in mijn textielen baarmoeder.

13 september 2006

The Falling Man

Uit Esquire:

Some people who look at the picture see stoicism, willpower, a portrait of resignation; others see something else—something discordant and therefore terrible: freedom.

(via)
Zoals Canvas ons een aantal dagen terug wist te vertellen is de beruchte foto van de Falling Man geen alleenstaand beeld, maar een fragmentaire snapshot uit een reeks van foto's. Er is niks 'zen' aan deze man en zijn val, hooguit enkel aan deze foto. De andere foto's tonen hem worstelend in het luchtledige. Deze man lijdt. Hij is geen monnik. Hij is geen symbool van wilskracht of wat dan ook.

Waar hij wel een symbool van is, is onze beperkte perceptie, onze blinde drang naar ideeën en idealen. We wilden zo hard dat hij die monnik is. We willen zo hard dat hij onze rots in de branding is in tijden van waanzin en angst. Want wij willen sterk zijn en onze hoofden opheffen in het aanschijn van dood en terreur.

Hoezeer willen we niet "wow" zeggen in plaats van "ow".
Hoe veraf staan we niet, van hem, de waarheid en onszelf.

, , , ,

11 september 2006

5 jaar later

The Falling Man.

07 september 2006

Uitspraak van de dag

Uit het interview met Natascha Kampusch.

Q: "Was sind Ihre Träume?"
A: (draait met haar ogen) "Naja, es ist immer wieder über diese Träume..."

Een frappante reactie.
Ik ben er nog niet uit.

Wie wordt de man van Wendy?

Dit is pijnlijk, erg pijnlijk. Nee, ik ga hier niet voortbomen over wat iedereen sowieso al aan zijn of haar water voelt. Ik ga gewoon verdergapen naar de onderhuidse pijn.

03 september 2006

Vaartwel

Tot volgend jaar, o poolster der beeldbuis.

02 september 2006

Kunst

Eigenlijk is dit kunst. Tijdloze, existentialistische kunst.
Over de mens en zijn wereld. Of misschien nog beter: over de mens versus zijn wereld.
Dit ene filmpje vertelt zoveel over de mens als sociaal wezen, als technologisch wezen, als zijnde tout court.

...die Geworfenheit dieses Seienden in sein Da...

01 september 2006

Gezond en wel(iswaar uitgehongerd)

- 3 wortels: check
- 2 bananen: check
- 2 appels: check
- 1 broccoli: check
- 1 fles rode bosbessensap: check
- 1 fles sinaasappelsap: check

LET'S BLEND THIS SH*T!!!

NV-A is een noodzaak.

I concur.

*bring on the hatemail*

Solliciteren

Aangezien het ernaar uit ziet dat ik binnenkort terug naar een andere job mag gaan zoeken (geenszins gerelateerd met deze post, wees gerust), heb ik ter voorbereiding nog maar eens mijn oude sollicitatie-mails opgediept. Het is behoorlijk frustrerend te weten dat geen enkele daarvan zelfs maar heeft geleid tot een gesprek. Dat de frustratie stilaan groter en groter werd, is ook duidelijk te zien aan de uitzinnige inhoud van latere mails.

Sollicitatie voor copywriter, over het belang een correcte kennis te hebben van de doelgroep:

Dat een romanticus geen opgefokte peptaal wil lezen wanneer het over de ontkurkte champagne in zijn droomkasteel gaat is al even vanzelfsprekend als het gegeeuw dat een hell's angel ten berde brengt bij het bekijken van Sleepless in Seattle bijvoorbeeld.


Mja, hopelijk ga ik nu weer niet dezelfde toer op.
*zucht*

,