Hopeloos

Hopeloos romantisch, that is.
Zeelucht, zomerbries, nog enkele roden slierten aan de einder, zand tussen de tenen, mangoshampoo en twee bollen vanille en banaan.
En een onbestaande jeugdliefde.

Het is niet meer dan een beeld, een schim.
En toch maakt het me week
- mosselweek, trein-tram-bus-dag.
"Ik had uw ticketje anders wel betaald, hoor."
Straks minigolf, en uw haren in zilte wind.

"Mag ik u kussen?"


[Zondagavondblues dus. Maar wat wil je anders, met de melo-emo van Foreigners Waiting for a Girl Like You op repeat?]

Uw gesloten ogen en wimpers in het schemerlicht.
"Slaapwel, schat."
Tot ooit en nooit ooit wordt.
Morgenvroeg pootjebaden?