Buikie

We zijn de helft van ons tweede decennium voorbij en ziet daar: die Tand des Tijds. Ik bespaar u het neushaar-epos, alsook de legende van de wenkbrauwwervelwind; dit is de elegie van Buikie Bol.

Het ding leidt gewoon een eigen leven. Boing zwieber, boing zwabber bzzz. Nog even en ik zie mijn cilindervormige excretiebuis niet meer! Ok, zo erg is het misschien nog niet, maar zoals mijn pa onlangs zijn weergaloze cover van Stef Bos' "Papa, ik lijk steeds meer op jou" ten berde bracht, zo zal ook ik ooit misschien mijn zoon de aanvaarding des dingen influisteren. Dan mag ik ook zeggen: "Ja, maar papa heeft een dikkere buik, dus hij kan meer eten." En zo voedt een mens de ondergang van diens eigen sex-appeal. <> Daag, wilde feestjes op het dak van Caesar's Palace met busty babes from Hong Kong and grapes straight outta France yo. Toedeloe aan de chicks die hun zonnebril afnemen om me recht in de ogen te kijken, in de hoop op een leven voor twee en een bewasborde zoon. < /parallel dimension > En dat is voor het overgrote deel te danken aan Buikie Bol. Ja toch?

Hij doet mij een beetje denken aan een maretak, dat is ook zo'n parasiet die als een ongewenste gast in semi-symbiose het leven uit de gastheer zuigt. Zoals ie daar dobbert op de onderbuik, bah. Maar situps zijn zo lastig, meneer. En het zijn Gentse Feesten, meneer. En het is zo warm, meneer. Hoog tijd dus voor een nieuwe Bruce Lee-periode, toen ik als een maniak met gewichten aan de polsen in een hoogtropische zuiderzon de Japansche bergen beklom op een ouwemeetjesfiets. Zweten moet ge doen, nondedju! Think grapes, think bikinis!

Ja ok, maar niet vandaag.