Teddybeer

Drie meter hoog, een schedel van 57 cm of meer en levensgevaarlijk: de beer. En je komt hem liever niet tegen. De klauwen van de beer hebben luidsprekers die onhoorbaar voor het menselijke oor de liederen van de Sirenen des Doods door je bloedbanen jagen. Berenzot Timothy Treadwell moest eraan geloven, en hij werd enkele minuten later al in de dood gevolgd door zijn vriendin. Haar stem is nog altijd te horen op tape - haar gekrijs als een subliminale klaagzang in het aanschijn van Magere Hein en vooral een kanjer van een grizzly.

Zowel Telefacts als De Zevende Dag hadden het erover met Rudy De Bock, de enige overlevende ziel die nog elk jaar de wildernis intrekt om er wekenlang ongewapend in berenland rond te sluipen. Rudy is geen doetje, zoveel is zeker. Gisteren werd in Rare Streken eens te meer duidelijk dat met beren niet gesold mag worden: het enige wat de cameraploeg van de Styx scheidde was een rifle en een paar rake kogels.

En dan gaat een mens naar zijn frigo en valt zijn oog op een teddybeertje dat hem lieflijk toelacht vanop de keukentafel. Hoe schattig, hoe fout. Cultuur heeft de bizarre gewoonte de gevaren te perverteren voor het eigen geestelijk heil en welzijn. Dan is Gloomy toch iets realistischer.

rudydebock, beer, beren, teddybeer, gloomy

LOST is lost

Qua cult credibility kan dit tellen.

LOT

Vierduizendvierhonderd mensen, plotsklaps verdwenen en dood gewaand, komen al even plotsklaps door de stratosfeer gesjeesd in een gigantische bol licht. Oeps, denkt u misschien. Inderdaad, u was niet de enige. Wat blijkt, die 4400 hebben elk dan nog eens een speciale gave en bovendien wordt stilaan duidelijk dat hun terugkomst ook nog een bepaald doel heeft. Goeie televisie, zoveel is zeker.

Maar dan slaat automatisch mijn mijmermachine aan en rijzen de bedenkingen, metasearches en tags op als condensdruppels op het raam van de veranda bij Prins Abdullah's eerste bezoek sinds maanden aan zijn harem. Meer bepeinzingen nog dan er voorzetsels in de vorige zin te bespeuren vallen. Over gaven, hersengolven en de jongensdroom om zelf gedachten te kunnen lezen, de toekomst te voorspellen, of met handoplegging mensen te kunnen genezen... - en ja ok, de soms adembenemend aantrekkelijke en vooral goedgeklede dames zouden ook niet misstaan met een boxershort van mij tijdens een vermoeide zondagbrunch voor twee.

Maar wat mij bovenal bezighoudt: het besef over een missie te beschikken, een lotsbestemming in het leven. Voor een eeuwige zoeker als mezelve is deze serie nefast voor het welfunctioneren van elke sociale vorm van Prozac in mijn dagelijkse leven. Werk en woonst glijden razendsnel de afgrond in. Op een bordje erlangs staat geschreven: De Middelmatigheid. En dan die eeuwige vraag: wie en waarom? En: ben ik?

4400, the4400, mijmering, lot, lotsbestemming, leven

En toen...

stortte mijn hele wereld in.

erika, ketnet

Goodbye Hotel Mama

Het huis uit, eindelijk. Na 7 jaren alleen gewoond te hebben, vallen 7 maanden terug thuis bij de moederhen niet al te slecht mee, maar per 1 juli ben ik thankfully riebedebie. Richting Gentse binnenstad, richting de habituele me, myself, and I. Vaart wel, Hotel Mama.

hotelmama, gent, hotel, mama

Rrrradio!

Pendelen naar het werk heeft ook zo zijn voordelen: radio luisteren.
De programma's waar ik wel eens voor in de auto zou gaan kruipen zijn:

- Fresco (elke weekdag van 17h tot 18h) en Alinea (van 12h tot 13h) op Klara
- Mekka (maandag tot donderdag van 19h tot 20h), Brussel Midi (maandag tot vrijdag van 12h tot 13h) en Duyster op Stubru
- en tenslotte op Radio 1 Cucamonga.

Good stuff!

radio, vrt

Metro is uit

[moedig het gevaar als homosexueel bestempeld te worden trotserend]

De NY-times rapporteert de nakende dood van de metroseksuele man, de baard is back.

Elementary, dr. Watson.

metroman, metrosexueel, metroseksueel, man, baard

Associatiefje Fictiefje

De cursor knippert aan en uit. Sterft en reincarneert eeuwig voort, even vluchtig als de pijn bij het uittrekken van een neushaar. Maar dan zonder de verwondering over de lengte van dat schijnbaar nutteloze haartje, daarzo tussen de eigen vingers gespietst. Ondertussen zie ik Pauls handen door een berg lego dwalen op zoek naar dat ene blokje dat de puzzel in zijn hoofd verderstuwt.

Een beetje zoals de cursor, maar dan productiever.

Paul is een bouwer, dat zie je zo. In zijn hoofd razen neuronen over, door en langs de blauwdruk van zijn pasgekocht piratenkasteel, in blijde verwachting van kaboem-kleng-dzzzzz-ze-vallen-aan-iiiiiiii-te-wapen! Piraten horen niet in een kasteel, denk ik dan. Om vervolgens mijn ivoren toren te vervloeken.

Terug naar het scherm en de cursor. Blink blink blink.

Mijn vingertoppen glijden verdwaasd over het toetsenbord en ik denk aan mijn eerste keer. Welgeteld twintig seconden had het geduurd. En ze begon te lachen, en ze lachte nog meer toen ze het aan haar beste vriend zei, en nog meer toen ze me vertelde dat ze het aan haar beste vriend had gezegd. Wat een bitch. Maar wat een lijf.

De cursor aan de startlijn, met ronkende motor.

Pak aan! "fjsdakjfsdinvfldksfnmlkdsfnj"! Loeiende motoren, rook en uitlaatgassen. En Paul die maar lustig doorbouwt, opgehitst door de goden van daarboven, die wolk daar. En wolkenkastelen, de troetelbeertjes, en medaillons, en regenbogen, en vermoeiende ritten door het Franse platteland.

De stekker uit. Tijd om de piraten aan te vallen.

De Topmanager

Dinsdag: topmanagerdag. Koning Rob Heyvaert keurt zijn harem met paukeslagen en een Engelstalig zweepje, om er uiteindelijk de weakest link die niet al te veel support van het team krijgt uit te selecten. En wat waren de mannen blij dat ze met God himself aan tafel mochten!
"Papa, papa, we willen iets lekkers," weerklinkt een oerduitse reclame voor Kinder Surprise me in de oren. Kortom, prostitutie ten voordele van Mr. Heyvaerts ego, Capco's naambekendheid en de instandhouding van alle business-clichés. Ondertussen koopt Darwin zich een Porsche op kosten van de firma - voor bewezen diensten.

topmanager, detopmanager, robheyvaert, rob, heyvaert, capco, vt4

JAWS

Om mijn goede vriend Rashieds gevleugelde woorden te citeren: "It's all about perspective, buddy."

Beroep: sfeercreateur

De enige reden waarom ik vroeger de modeboekjes van moederlief doorbladerde of iets later Ghislaine Nuyten wilde zien presenteren, waren de modellen en dan nog bij voorkeur een glimps van een transparante blouse. Voor de goegemeenschap een nu respectabele en volwassen leeftijd bereikt, durf ik wel toegeven dat de mode zelf me ook minder koud laat in vergelijking met vroeger. Die creatieve buzz in het wereldje, voor een groot deel gedreven door hormonale kwinkslagen, kan niet anders dan verslavend werken. En daarmee doel ik niet alleen op de modellen, de designers, de fotografen, de cateringmensen, de journalisten, de fashion addicts, maar vooral op de mensen die achter de schermen het hele catwalkgebeuren uitbroeden en styleren.

Etienne Russo, die vandaag in de BesteDingen-bijlage van de Tijd onder de loep wordt genomen, is zo iemand: locaties spotten, ontelbaar veel logistieke beslommeringen weerstaan, weinig slapen om uiteindelijk een paar uur je werk te kunnen laten waden in een zee van fotoflitsen. Maar genoeg gezeverd, let his work speak for himself. Superb!


etienne, russo, etiennerusso, fashion, mode, catwalk, villa, eugenie, villaeugenie

Tijd voor een kiekje

Lang leve de Ophokplicht.

Gisteren

Na jouw 'aangename verrassing'
mijn onzichtbaar vreugdedansje
en al 'yes'-end de auto in
om stil te staan in de file
voor een auto op zijn kop

- de pijn van een ander
voorbij mijn zielsgeluk

Na herkenning...

de erkenning, voor Mista, blijkbaar een mede-'Japankenner'. Kwestie van diens ego wat verder te strelen. Niet omdat de blog zo subliem is, maar omdat een Nederlandstalige J-blog een rariteit blijft in de Vlaamsche blogosfeer. Het zou me niet trouwens niet verwonderen mochten we dezelfde alma mater hebben. Laat ze maar komen die posts!

De prins die over zijn olie contempleerde

[Op een bijna zielig puberale wijze verliefd zijn op een schim en de islamitische wereld, dat waren de twee thema's die mijn weekend zowel okergeel als turkoois kleurden. Over het eerste wil ik het niet hebben, dat wordt het tweede dus.]

Het gelauwerde Syriana kunnen aanschouwen vrijdagavond: een welgemeende opgestoken middelvinger richting bebrilde liliputters uit Washington DC, de mannen achter de schermen in Langley en misschien ook wel Danny's Gazze, het oudste tankstation van Steenokkerzeel. Dat hier het geld en inzicht van best buddies Clooney en Soderbergh een belangrijke rol hebben gespeeld is overduidelijk; alleen jammer dat Soderbergh zelf niet op het regisseurstoeltje heeft gezeten. Dit jonge broertje van Traffic schenkt ons een sinistere blik op olie, nijd, hardcore economics en vooral touwtjes, ontelbaar veel touwtjes waar enkel de lucky few aan trekken mogen.

Van een heel ander kaliber is Bab'aziz - le prince qui contemplait son âme. Deze Frans-Tunesische film draaide zaterdag voor het eerst op het CinemaNovo-festival in Brugge, en ondergetekende zat in de zaal met hoofdpijn die op wonderbaarlijke wijze tijdens de film met het woestijnzand mee de vergetelheid inwoei. De regisseur van deze prent over Soefi-mystiek en het leven, Nacer Khemir, gaf na afloop op verfijnde wijze te kennen dat het zijn bedoeling was geweest de montrer l'Islam de l'autre côté. Geen Westerse film over de Islam, geen olieprinsen dus, maar bebaarde grijsaards met levenswijsheid en vooral tolerantie. Of zoals een aanwezige in de zaal het vragenkwartiertje mooi afrondde: "Merci monsieur, pour ce film qui me donne de l'espoir".

En inderdaad, hoop doet leven, en liefhebben, bij voorkeur een schim wiens ogen me al dagenlang niet meer verlaten willen.


olie, syriana, babaziz, bab, aziz, nacer, khemir, cinemanovo, islam

Nijntje

Dick Bruna's Nijntje, u allen wel bekend, heet in het Engels...

nijntje

Vrijdag Marjoleidag vol. VI

Na een welverdiende vakantie keert Vrij-ijdag terug voor wat alweer en weeral een spetterende editie belooft te worden. En dat allemaal in conceptie voor het eigenlijk vrijdag is! Met de vlam in de pijp! (vroem vroem)

1. "Is dit nou later?" en "Kijk mama, ik heb spleetogen." worden met deze face morph website digitaal gefungeerd (zie foto van mezelf in al mijn demente glorie) - met dank aan Andreas.

2. Mijn Poolse ex vertelde me ooit dat ik hiermee "the meaning of the universe" gegraspet had.


Locatie: Nachi, Wakayama, Japan.
Tijd: November 2003.

Vaart wel, vrienden!

japan, video, wakayama, nachi, face, morph, vrijdag

Face recognition

In de categorie leuke linken: Face Recognition (registratie vereist).
Foto uploaden en de software vertelt je op welke celebrity je lijkt.
Ondergetekende vertoont blijkbaar sterke gelijkenissen met Joshua Jackson.
Niet dus. Maar fun is het wel!

(thanx to KT for pointing me out to this one)

face, recognition, celebrity, lookalike

Als de kat in huis is...

Kafkaïaanse toestanden, daar in Duitsland. Katten mogen het huis niet meer uit. Gevolg: de katten protesteren luidkonts en bezoedelen de huiselijke vrede. Ik geef ze nog een week alvorens Animal Farm bewaarheid wordt.

katten, vogelgriep, Duitsland, huisarrest

Standup Comedy

Dat de Vlaamse standup comedians slechts tot op kniehoogte van hun Angelsaksische collega's aan de microfoon staan brallen, is niet alleen af te leiden uit de soms erbarmelijke kwaliteit van pakweg Comedy Casino, maar ook aan de vaak goddelijke oneliners van mensen als deze Rich Hall (via LadyshaveBobsled), of de fijne herkenbaarheid van Dane Cooks spasmen. Kijkt en knikt.

video, comedy, comedycasino, canvas, dane, cook, danecook, richhall, video

Associatief cursief

Je kijkt door een wirwar aan takken en ziet er de membranen van een eikenblad in; zoals in de les biologie destijds. En dan die witte vloeistof die paars wordt. En chemie. En die van chemie met haar korte haren. En je denkt dan aan haar buitenechtelijke relatie met de turnleraar. En hoe hij haar dumpte en zo tot de alcohol dreef. En hoe zij vervolgens stomdronken haar wagen door een etalageraam ramde. En dat terwijl je enkel takken wil zien.

Creatie

De zogenaamde creatio ex nihilo bestaat niet. Niks komt voort uit het niks. Creatie is een gedistileerd fragment van een oneindige kettingreactie. Kunst is dat dus ook: een bewust stopzetten van die sneeuwbal. STOP - kunstwerk voltooid! Hop, aan de muur (of waar dan ook).

En ja, het kunstwerk leeft verder in haar omgeving, in de geesten van zij die haar aanschouwen. Een louter virtuele interactie tussen subject en object dus. Wat die 12-jarige jongen met zijn kauwgom op dat abstract schilderij gedaan heeft, is gewoonweg de onnatuurlijke rem dat in elk kunstwerk schuilt loslaten. Effectieve interactie, dus.

Lang leve de sneeuwbal!
Lang leve de kunst!

kunst, abstract, creatie, interactie, subject, object, creatio, ex, nihilo

Vijf luttele minuten

Vijf luttele minuten,
heb je een vloek over me heen gespreid,
moederlijk bij een slapend kind
met licht dat door het laken schijnt
en jouw contouren schrijft.

Vijf luttele minuten,
om ooit
je warme adem
langs mijn gelaat.

Pak me dan als je kan

De roemruchte ontsnapping van Marc Dutroux, weet u het nog? Volksvijand nummer 1 zet het doodleuk op een lopen en de rijkswacht staat voor aap. Nu is het de beurt aan de Staatsveiligheid. Al wekenlang - wat zeg ik, jarenlang werden twee agenten en een geheim onderkomen voor miss Erdal bekostigd met gemeenschapsgeld - ons geld. Nu zijn we niet alleen ons geld kwijt, maar ook ons vertrouwen.

fehriye, erdal, staatsveiligheid

De Parelvissers

Een ware verademing in het Vlaamse tv-landschap, die Parelvissers. Ondertussen circuleren de theorieën al op dat andere media-landschap. Ik heb zo mijn eigen theorie, die ik uit liefde voor jullie allen niet hier zal prijsgeven, want ze is te plausibel en met een tastbaar bewijs gestaafd. Wie het echt wilt weten en zodoende wel eens een pak minder plezier kan beleven aan de serie, klikt gewoon hier. Voor het befaamde bewijs, klik hier.

Ik had het liever zelf niet geweten, maar misschien ben ik juist op gewiekste manier op het verkeerde spoor gezet. Ik hoop op dat laatste, eerlijk gezegd.

deparelvissers, parelvissers, tomlenaerts, tom, lenaerts, vrt, woestijnvis